Yolculuk öncesi

Yok, biz Tavşan Teyzemiz gibi Safariye gitmiyoruz :) Şimdilik sadece ailecek İstanbul'a kadar gitme çılgınlığında bulunacağız. Gitme öncesi telaşı var biraz, çokça da yapılacak işler birikti. Anladım ki kronik derecede tembel bir insanım. Yumurta-kapı olayı olmadan motive olamıyorum. Hatta artık o bile zor işe yarıyor.

Yeni yeni bloglar keşfettim bu aralar. Hatta sağolsunlar bazıları bana bağlantı bile vermişler. Epey uzak kaldım blog olayından. Yeni yüz bile seçmedim, bırak bağlantıları güncellemeyi. Neyse, teşekkür ediyorum buradan beni hala okuyan ve bağlantı verenlere.

Kirpicik'le yaşam devam ediyor olanca hızıyla. Gün geçtikçe tatlılaşıyor kendisi. Bu kış tatilinin gelmesiyle de bizim evde de bir dönem kapanıyor sanki. Annem yaklaşık altı aydır bizimle kalıyordu. Bir hafta sonra onu yolcu edeceğiz. Sonrasında da biz yolcuyuz. Böylece Kirpicik'in 3-6 ay arası dönemi sona eriyor gibi. 6-9 döneminde babaannemiz geliyor. 9-12 aylık dönem ve sonrası henüz muallakta.

Yeni okuduğum bloglarda bebeklerde/çocuklarda uyku düzeni ile ilgili yazılanlara bakınca biraz panik oldum açıkçası. Tabii herkesin düzeni/doğruları kendine bu konularda ama bizim oğlan sallamadan uyumuyor. Çok huysuzlanıyor uykusu geldiği zaman ve fekat kendi kendine uykuya geçemiyor bir türlü. Annem ilk aylarında hiç uyumadığı zamanlarda ayakta sallamaya başlamıştı. O günden beridir gündüzleri o şekilde uyumaya alıştı. Geceleri de mama-banyo rutininden sonra hala emerek uyuyoruz. Sabaha karşı bir kere uyanıyor son bir haftadır, onda da gene emzirip yatırıyorum yatağına. Bu düzen biz en azından Türkiye'den dönüp yerel saate tekrar alışana kadar da böyle sürecek görünüyor.

Kirpicik'e tatlı patatesten sonra yulaf maması vermeye başladık. Pirinç mamasından bir nebze daha iyi. Sonra da havuç verdik. Amanın dikkat. Havuç çok fena kabız yaptı. 3. günün akşamı fitil kullanmak zorunda kaldık. Şimdi de armut veriyoruz ama 2 gün oldu gene ses seda yok :) Katılar konusunda biraz yavaş ilerliyoruz ama acele etmeyin dedi zaten doktorumuz da. Bir de emzirme öncesi değil sonrası vermek gerekiyormuş katıyı. Bizimki o yüzden sinirleniyormuş meğersem. Hele ilk sefer o sinirle ağlamasını unutamayacağım. Bir yandan da videoya çekiyoruz, aaa, cici oğlumuz bak ilk kez kaşıkla yiyor diye. Ne bilelim... Bu hatamızı hemen düzelttik efendim :)

Bu sayede wholesomebabyfood sayfasını keşfettim. Hoşuma gitti, tavsiye ederim. Bir arkadaşım da Petit Appetite diye bir kitap hediye etmişti. O da çok başarılı. Avokado verebilirsiniz diyor iki kaynakta da. Ne bileyim, biz sonradan yediğimiz için midir nedir, avokado bana hala egzotik gelmekte :) Ama denemeyi düşünüyorum. Geçen gün mutfakta benimle birlikte börek yapan (!) Kirpicik'e yarım çay kaşığı su verdim. Suratını bir ekşitti ki, o kadar olur. Süte alışmış bünye besbelli :)

Kirpicik 5 aylık oldğundan beri yüzükoyunken sırtüstü dönmeye de başladı. Geceleri yatağında tam bir şenlik oluyor. Habire pozisyon değiştirip duruyor. Bazen kafayı çok fena geçiriyor karyolasına ama bump-guard özellikle koymayın dedi hemşire, bu SIDS'den dolayı. Bazen bakıyorum, hakkaten o kadar garip pozisyonlara giriyor ki, kafasını vursun daha iyi diyorum boğulmasındansa.

İşyerinde süt sağma işi de epey bir rutine girdi. Günde yaklaşık yarım saatten iki kez. Üstüne öğlen yemeği. Ama akademik ortamda olmasam çok zordu işim.

Böyle böyle durumlar bizde.