Egemen

Evvel zaman içinde, kalbur zaman içinde, Ameriganya’nın pek de popüler olmayan bir şehrine doğru bir yol görünmüş Yeşil Erik'e. Daha önce değil başka bir memlekette, ailesinin yanından başka bir yerde hiç yaşamamış olan Y.E. çok heyecanlıymış bu gidiş için. Hele uçağa binip yola düzüldüğü o ilk dakikalar hala tazeliğini korumaktaymış belleğinde. Bilinmeze doğru gitmenin heyecanının yanısıra ‘eh ettik bir halt’ diye kafasında kurup kurup geçirmiş saatleri. Derken yolculuk bitmiş, yolda türlü talihsizlikler olmuş ama bitmiş sonunda uzun yol. Sonunda nice zamandır yazıştığı, kendisine uzaktan yardımcı olan şu Egemen’le de tanışacaklarını düşünüp gülümsemiş. Havaalanında karşılayacakmış onu Egemen, yanında da K. olacakmış. Kendisi kısa boylu ve gözlüklü imiş, K. ise uzun boylu ve saçları at kuyruklu. Onları kaçırmasına imkan yokmuş Y.E.’nin. Bavulları beklediği yerde bir yandan dönen diğer bavullar arasında kendininkileri bulmaya çalışıp diğer yandan gelen giden var mı diye etrafa göz gezdiren Y.E. ince sesli, gözlüklü, narin bir kızın başka bir kıza yaklaşıp ‘Hi, are you Yeşil Erik?’ diye sorduğunu duymuş. Yanında da uzun boylu, at kuyruklu, yakışıklı bir genç, K. olsa gerek. Haftalardır yazıştığı Egemen’i nedense bir erkek olarak hayal eden Y.E. içinden gülümserken karşısında bitivermiş Egemen Hanım. Merhaba ben L. diye öteki adını söylemiş. Böylece tanışmışlar. Dostlukları sadece dört ay kadar sürmüş aynı mekanda. Mezun olup başka diyarlara gitmiş sonra L. Ardından Y.E. de başka okula gitmiş. K. kalmış bir geride. Sonra o da okulu bitirip ayrılmiş oradan. Şimdi L. ile K. gene aynı şehirdelermiş, Y.E. ise gene uzakta. Ama çok yakınlarmış aslında onlar birbirlerine. Fi tarihinde K.’nın dediği gibi sonsuzluğa doğru uzamaktaymış dostluklar. L. Egemen Hanımcığımın doğum günü bugün. Arada burayı okuyor. Ben onun tatlı yanaklarını sıkıştırdım bugün uzaktan, o da benim çizgi film yanaklarımı, ama olsun. Buradan da şeyettireyim ben. Bir şeyler yazmak için oturdum, bunlar döküldü. Nice yıllara!