Film ve dusundurdukleri

Otesini berisini bilemem. Uzun suredir filmlere konularini bile okumadan gidiyorum. Sagdan soldan iyidir veya kotudur yorumlarina kulak veriyorum. Kendim onizlemesine gore bir fikir olusturuyorum ama o kadar. Eger gec kalmissam bir filme gitmekte ister istemez ne hakkinda oldugu ile ilgili bir iki sey duyuyorum ama ayrintilara hic girmemeye calisiyorum. Sinemayi seviyorum ama sinemaci degilim. Izledigim filmlerin tarzinda son yillarda bir kemiklesme oldu elbette ama bir filmi sinematografik olarak ayiklayabilecegimi iddia etmem. Benim icin onemli olan bana hissettirdikleri ve dusundurdukleridir bir filmin. Aslinda bunun da epey goreceli oldugunun farkindayim. Filmi izledigim zamanki ruh halim, hayata bakis acim ve beklentilerim etkili oluyor bir filmi begenip begenmememde. En azindan bu beklenti kismini kendimce en aza indirmeye calisiyorum, mesela konu okumaktan imtina ederek.
Firsat bulursam sinemada izliyorum filmi. Film biter bitmez ve genelde izledikten sonraki yakin zamanda hala film hakkinda dusunuyorsam o filmi gercekten begendigimi dusunuyorum. V for Vendetta da boyle bir filmdi. Bir butun olarak bu filmi begendim. Izledikten sonra kafamda dusunceler dolasip durdular. Film hakkinda yazilip cizilenlere de soyle bir goz gezdirdim, benim dusunduklerimle ne ne kadar ortusuyormus baktim. Elbette kimi ortustu, kimi ortusmedi ama bu film beni durttu bazi seyler konusunda. Mesela, aydinliktan karanliga gecis sistematik, sessiz ve derinden ilerlerken tam tersi buyuk bir gurultuyle ve bardagi tasiran son damla misali birdenbire denebilecek bir bicimde mi gerceklesiyordu? Aydinliktan yana olanlar bir komunun parcasi degil bireydiler ve biraraya gelmeleri icin mutlaka bir yol gosterici veya lider mi cikmasi gerekiyor ortaya? Bu hep boyle miydi? Bunun baska bir yolu yok mu? Varsa nedir? Hem sonra aydin olanlar gene de bir komunun bir parcasi olamaz mi? Bir dava yaratmak icin mutlaka cok mu aci cekilmesi gerekmekte? Neye ne kadar tepki verecegimiz bizi neyin ne kadar dogrudan etkiledigine mi bagli olmali? Cok zor kazanilmis iyi seylere sahip cikilip korunmasi cok mu zor? Iyi olan seyler bu kadar zor kazanilirken kotuye gidis neden bu kadar cabuk va basasagi bir bicimde gerceklesiyor? Dogru zamanda dogru yerde olabilmek ve bunun da yetinmeyip dogru karar alabilmek lazim. Bu ve bunun gibi pek cok olay da dogru sekilde mi siralanmalilar, tonlarca kotu sey neredeyse mukemmel bir ahenkle yollarina devam ederken?

Galiba kotumser bir insan oldugum soylenebilir…