Cuma gunu

Simdi, anlatacak bir suru sey birikti, sobelenmistim, daha onu yazamadim. Ama bir yerlerden yakalamaya calisacagim artik. Evet, nerde kalmistim? Chicago, aaaahh Chicago, donusunde Elma Yanak’i yollayis, doktor ziyareti, sonra sevinc ve sukunet. Erik’le basbasayiz gene, her zaman oldugu gibi. Soguk havada elele tutusup onun yaninda ziplaya ziplaya yuruyorum ben. Sonra sag-ki-uc, sol-ki-uc bir o yana bir bu yana yalpalamaca, ittirmece, kaktirmaca, kulaginin kenarina ‘huf’lemece :)) Lisede bence zevzek, Erikce “kafa” bir edebiyat hocamiz vardi. Erik’le s1k1 f1k1 oldugumuzu gorup Erik’e gidip, siz Yesilerik’le cikiyor musunuz, bak bu kiz seni yorar demis. Tabii bizimki de agzina sakiz yapti bunu senelerdir. Ne zaman boyle satassam filan, N. Hn. hakliymis, yoruyorsun sen beni deyip dalga gecer. Marifet, phmfff!!! Neyse, Erik’e caktirmasam da arada sirada kadina hak vermiyor degilim boyle hiperaktif ve zip zip oldugum zamanlarda. Eh, ben de boyle guzelim, n’apalim…

Aksama yemege ve sinemaya gitmek istiyoruz. Erik tutturdu ben italyan restoranina gitmem diye. Onlari biz zaten evde yapabiliyormusuz. Dedim ille cekik yiyecegiz yani. Cekik degil ama evde yapamadigimiz seyleri yapan bir yer olacakmis. Hakli aslinda. Film olarak da uc secenek var: The squid and the whale, Munich veya Capote. Artik hangisinin saatleri uygunsa ona gideriz herhalde. En son Brokeback Mountain’i izledik. Begendik. Elma Yanak’la birlikte gittigimiz duysa kayinpeder ne derdi pek bilmiyorum ama cocugun ufku acildi yani, o kesin :)))