Ise donus...

Vakit gene yok tabii ama bloga yazasim geldi. Dun ise basladim. Bizim Kirpicik tam uc aylik oldu. Cok kotu hissetmiyorum kendimi ama epey yorucu oluyor. Oglenleri eve gidiyorum, yol gidis gelis 50 dk kadar suruyor. Yarim saate yakin evde kaliyorum. Toplam 1,5 saat kadar uzak kaliyorum. Iki kere de sut sagiyorum, 20'ser dk'dan 40 dk da o tutuyor. Simdilik pek bir isin sahibi olamadim yani, seklen ise geliyorum, ama umit var gibi :) Neyse ki basimda kimse yok su saatte gel git diyen. Sabahlari da istedigim saatte cikiyorum. Veledin gunu gununu tutmuyor cunku. Bazen sabah 8'de yiyor, bazen 9'da.

Annem hala benimle, kayinvalideler hafta basi geldiler, ev tam bir curcuna. Bir de bu Ike firtinasinin arta kalanlari, daha cok da ruzgari bizim sehri fena vurdu. Hala 300 bin kisinin elektrigi yok Pazar gununden beri. Tam rezalet. Ucuncu dunya ulkesi burasi desen kimse inanmaz. Burkina Faso veya Uganda. Turkiye supermis valla. Biz de kayinvalidemlerin geldigi gece elektriksiz, kapkaranlik bir eve geldik. Neyseki bir sonraki sabah 6'da, 36 saat uzerine bizim elektrikler geldi. Yasasin diye evde tepindim resmen. Ocak, su isitmasi, hersey elektrikli oldugu icin bir sicak cay bile icemiyor insan, o kadar aciz kaliyor.

Bizim Kirpicigin saclari o kadar uzadi ki, kafasina yapistilar biraz artik :) Ama nesesi yerinde. Kucaktan inmiyor bu aralar tabii kerata.

Bu oglenleri gitme isi yorucu oluyor ama degiyor. Ozluyom oglusumu ya :)