Pazartesi, Temmuz 28, 2008

Kaybolmadim, sanirim

Gunler oyle bir hizla akip gidiyor ki, ufaklikla ilgilenmekten baska hicbir sey yapamiyorum. Su anda salincaginda sallaniyor da azicik firsat bulabildim. Genelde boyle anlarda ya yemek yemeye calisiyoroluyorum, ya banyo yapiyorum, ya da vurup kafayi yatiyorum biraz dinlenebilmek icin. Sanirim hafif kolik durumlar soz konusu. Aksam saat 10 oldu mu bizde de aglama seansi basliyor genelde. Ama gunu gununu tutmuyor gene de... Surekli emmek istiyoruz.

Eyvah agliyoruz gene :) Bana musade... Gene gelecek ben.

5 yorum:

tavsan dedi ki...

Kolay gelsin guzel anne. Okuduklarima gore 3 aylik olduktan sonra daha rahata erecekmissin;)

Açalya dedi ki...

Kolay gelsin! henuz dunyaya yeni alisiyor annesi...

bgm dedi ki...

Bu zor günlerin sonunda ışık var, inan bana... :))
Şaka bir yana her geçen gün giderek kolaylaşan şeylerle beraber zorlaşan şeylerde olacak... Ama bu ilk 3 ay en zoru, kim ne derse desin...
Kolay gelsin...
Öpüyorum ikinizi de..

Yesim dedi ki...

Etrafindakileri gormeye baslayip, yasamin ve bu yeni dunyanin korkulacak degil, eglenceli bir sey oldugunu algiladiklarinda her sey herkes icin kolaylasiyor. Ozellikle de o ilk gulucukler gelmeye basladiginda.

Kolay gelsin.

Tijen dedi ki...

Eh yani!
Artık sesi kesilen biri olursa hah tamam hamiledir diyeceğiz anlaşılan.
Ne zaman doğdu bu bebek ayol? Yeşil yeşil gözleri var mı? Güzel güzel gülüyor mu? Sen ona bakınca mutluluktan ağlayacak gibi oluyor musun?