Salı, Nisan 29, 2008

Yazayım Açılayım

En son kurabiyelerde kalmışım. Afiyetle yendi onlar geçen Cumartesi günü. Kıyamayıp da ben saklayacağım diyenler de oldu tabii ama yense bence daha iyi. Genelde böyle süslü kurabiyeler hep katır kutur oluyorlar ama bizimki yumuşacık ve tereyağ/vanilya lezzetinde oldu, öhöm, övünmek gibi olmasın, tavsiye ederiz.

Bugün 32+0'dayız. Bir uyku bastırdı ki o kadar olur. Eczaneye kadar yürüdüm geldim, gene bir posta yoruldum. Daha doğrusu hemen bu Braxton Hicks kasılmalarından oluyor. Hamilelik vitaminim bitmişti, ondan aldım. Prenate DHA verdi doktorum, sigorta nedense hepsini kapsamıyor. Bir de demir hapı (slow Fe) ve fazladan kalsiyum alıyorum.

Geçen hafta pek bir asabi geçti benim için. Şekerden dolayı rejime başladım. Açım sürekli, hatta bir süre yeşil elma, granola bar ve light yoğurt görmek istemiyorum mümkünse ama şekeri kontrol altında tutmak için gerekli. Rejime rağmen gene de kafasına göre davranıyor değerler. Sabah açlık şekeri normal değerin yaklaşık 10 puan üzerinde, kahvaltıdan sonraki tokluk şekeri ise ondan daha düşük, dolayısıyle normal değerin altında çıkıyor. Bir dengesizlik var. İlaç kullanmam gerekebilir.

Tekmecikler ve tepecik oluşturmalar tam gaz devam ediyor. Sırf bu yüzden hamileliliğin bitmemesini isteyebilirim. Şimdi en yakın benim ona ne de olsa.

Bu hafta hediyelerle dolu dolu geçti ve geçiyor. Haftasonu shower'ımız vardı. Çok tatlı ciciler geldi oğlumuza. Ve çok eğlenceli bir parti oldu. Sağolsun buradaki en yakın iki arkadaşım organize ettiler herşeyi. Bana hiçbir şey yaptırtmadılar, bu kurabiye işini ben kendi kendime çıkarttım. Çok komik oyunlar oynadık. Özellikle biberondan rakı içme yarışması beyler arasında çok tutuldu, patladık gülmekten. Sonra klasik benim göbeğimin kalınlığını tahmin etme oyunu, baby shower konulu pictionary ve değişik çikolatalar sürülmüş bebek bezi koklama oyunlarından oynandı. Bol bol yenildi içildi.

Evimizdeki tamiratlar da sonunda dün bitti. Bu sabah uyanınca eve artık bir usta gelmeyecek oluşuna inanamadım neredeyse. Temizlik işini de hallettim. Profesyonel temizlik şirketlerinden birisiyle anlaştım. Hafta sonları da çalışan bir tane buldum neyse ki. Cumartesi sabahı iki tane izbandut gibi Amerikalı kadın kapıda beliriverdiler. İki saat içinde kaba bir temizlik yapıp gittiler. Arkalarından ben biraz giriştim ama çok değil. Şimdi düzenli almayı düşünüyorum. Annem gelecek ama ona mümkün olduğunca az kaba iş kalsın istiyorum. Bir de temizlikle uğraşmasına hiç gerek yok. Şimdi evde bir sürü ıvır zıvır kaldırılmayı veya duvarlara geri asılmayı bekliyor. Ayrıca bir de atılmayı, daha doğrusu bağışlanmayı bekleyen bir yığın eski giyecek var, onları da bir elden geçirmek lazım.

Günler ne çabuk geçiyor. Ve ben ne çabuk yoruluyorum.

2 yorum:

bgm dedi ki...

Yesilerik'cim,
bunlar halen daha iyi günlerin. eger hamileliğin 40. haftaya kadar sürerse, sen 38den sonra insan yururken bile acaba bu yuruyen ben değilmiyim diye düşünüyor.. :))

fethiye dedi ki...

GUzelim senin yuzme imkanin vardi di mi? Ona bi el atsan yine?

Insanin suyu yuzerken acilirsa farkeder mi, bunu bilemeyiyorum ama.. :)